Jedno spotkanie, milion zmian

                                                       Część VI 

Perspektywa Kingi

 Zaprosiłam Maxa do środka tylko, dlatego że brakowało mi Pauliny i Gabrysi w nim. Był taki pusty, i dlatego że wiedzieliśmy ze Paulina by tak zrobiła

- Chodź pokażę Ci gdzie będziesz spał – uśmiechnęłam się do niego

- Dziękuje wam za wszystko ze to ze zaufaliście mi i wogule – zaczął się jąkać Max

- Nie ma, za co, widzę jak to wszystko przeżywasz

- Naprawdę dziękuje

Pokazałam mu cały dom i poszliśmy do kuchni napić się herbaty Olka z Beatą poszły już spać, a my rozmawialiśmy dość długo a naszym tematem była Paulina. Max często patrzył się na nasze zdjęcie, które stało na lodówce

 - Wiesz, co?. To dziwne, ale ja was z skądś znam.. – Zaczął mówić max, ale nie dokończył

- Nie może nas, z kim pomyliłeś – uśmiechnęłam się tylko

- Wiem gdzie! – Wykrzyczał – byłem na waszym ostatnim meczu. Gratuluję wygranej 

- Dziękuje. A wy, czym się zajmujecie?- Zapytałam się z ciekawości

- Znasz zespół The Wanted? – Uśmiechnął się lekko

- Obiło mi się o uszy, ale nie znam ich – po chwili się zorientowała ze to oni – o Boże nie wiedziałam – zaczęłam się śmiać

- Nic nie szkodzi - też się śmiał

 Naszą rozmowę przerwał dźwięk sms , ale to był telefon Beaty wiec nie chciałam zaglądać

- Zobacz może to ze szpitala – Powiedział przerażony Max

-, Ale jak by było coś poważnego to by pisali i do nas – poczułam wibrację w telefonię była to Gabrysia;

Lekarz przekazał nam dobrą wiadomość! Jutro jest możliwe, że Paulina się obudzi.:)!

A i jeszcze coś powiedz dla Maxa żeby przywóz Nathanowi koszulkę. Nie pytajcie się, dla czego hehe

Ta wiadomość ogromnie nas pocieszyła. Rozmawialiśmy jeszcze z dobrą godzinę i poszliśmy spać. Wstałam wcześnie, poszłam wziąć prysznic, ubrałam się i zeszłam na dół. Każdy jeszcze spał, wiec zrobiłam nam śniadanie i przy okazji posprzątałam salon.

- Hej Kinia, czemu tak wcześnie wstałaś – zapytał się Ola

- No hej.. Nie mogłam spać – uśmiechnęłam się lekko

 Po chwili zeszła Beata, zrobiłam im kawy i czekaliśmy na Maxa. Przy okazji powiedziałam im o wczorajszym sms od Gabi, od razu na ich ustach pojawił się uśmiech.

- A gdzie mój telefon – zaczęła się śmiać Beata z nie wiadomo, jakich przyczyn

- Na kredensie leży

- OO sms, od Gabi..Kinia a o co chodzi z tą bluzką?- Zaczęła się znowu śmiać

-, Z czego ty się śmiejesz?

- No, bo Olka…. – Nie mogła nic z siebie wydusić ze śmiechy

- No, co!!- Podniosłam głos

- Masz całe plecy w bitej śmietanie! – Beata ze śmiechu aż usiadła

- Olka!!!!!!!!!  nie żyjesz –  wzięłam resztę bitej śmietany i zaczem ją gonić , złapałam ją i usmarowałam w śmietanie , w ogóle zapomniałam że Max u nas nocuję

- Dobra spokój, bo Maxa obudzimy – zaczęłam się po cichu śmiać

- Nie przeszkadzajcie sobie – usłyszeliśmy jego głos z kuchni

- oo. to ty już nie śpisz – zapytała zdziwiona Ola

- Wstałem jakieś 10 minut temu – i zaczął się śmiać

- Beata!! – Zaczęła krzyczeć Ola, – Czemu nic nie powiedziałaś!

- Nie chciałam wam przerywać zabawy

- Za karę zrobię z Ciebie bałwana – zaśmiała się Olka i zaczęła ją gonić, ale Beata była szybsza i zamknęła się w swoim pokoju

- Zawszę tak zaczynacie dzień? – Zaśmiał się ponownie Max

- Z Olko jest tak, co godzinę – uśmiechnęłam się lekko – na stole są kanapki i kawa częstuj się.

- To tak samo jest z Nathanem. Dziękuję

- Poczekaj chwilę ja pójdę się przebrać, nie będę z tą wielką plamą na plecach paradowała- wyszłam z kuchni, poszłam do siebie i wzięłam pierwszą lepszą bluzkę . Kiedy już byłam w kuchni zauważyłam ze Max został za atakowany przez Olkę

- Przepraszam?. Nie chciałam myślałam ze to … - zaczęła się wykręcać

- że to, kto? – Zaśmiał się i wstał z krzesła z dziwnym wyrazem twarzy. Ja z Beatą nie mogłyśmy opanować śmiechu

- Przepraszam na prawdę nie chciałam

- No dobra nic nie szkodzi, ale kiedyś się zemszczę obiecuję! – Wziął ścierkę i zaczął się wycierać, a Olka śmiała się z własnej głupoty. Nie winie za atakowany chłopak chodził z tłustą plamą od bitej śmietan, dałam mu Grześka bluzkę, ale była za mała i był kolejny powód do śmiechu.

- No dobra koniec tego śmiania się! Jedzcie się szykować – zaczął nas poganiać

- Ej zapomniałem gdzie jesteś? – Negocjowała Ola

- Olka radzę się zamknąć! – Zaśmiała się Beata – Pamiętaj ze zaatakowałaś go bez żadnego konkretnego powodu

- Beata ma racie – uśmiechnął się Max – Nie kłóć się tylko idź się ubierać, pierwszą pojedziemy do mnie

-, Po co? – Ola zrobiła dziwną minę

- A bo dlatego ze zostałem oblany bitą śmietaną dziwne nie

Olka już nie wytrzymała ze śmiechu i poszła się przebrać. Po 5 minutach Olka była gotowa , przez całą drogę Max wypominał Olce ze został nie winie za atakowany , ja z Beatą tylko słuchaliśmy ich rozmowę i się śmiałyśmy. Po jakiś 20 minutach byłyśmy po hotelem chłopaków

- No to ty leć się przebrać a my tu poczekamy

- Nie. Idziecie zemną. Tamci na górze zabiją mnie jak z wami nie przyjdę – uśmiechnął się

- Może i lepiej, chociaż ja pożyję w spokoju – zaśmiała się szyderczo Ola

- A my zrobimy Ci na złość i pójdziemy tam – powiedział Beata a ja tylko się zaśmiałam i poszliśmy wszyscy razem do chłopaków.

Drzwi otworzył nam Siv.

- O hej dziewczyny – Przywitał się Siv

- Hej – odpowiedzieliśmy chórem

- Oo proszę kogo do nas przysłało – zaśmiał się Tom

- Ej ale ja też tu wszedłem – zaśmiał się Max

- OOO Max stary jak ja Cię dawno nie widziałem – rzucił mu się na szyję Jay

- Ale mi chodziło o zwyczajne CZEŚĆ – i zaczął ściągać z siebie Jaya

- Czemu ma bluzce masz tłustą plamę? – Zapytał się Siv a my zaczęliśmy się śmieć

- Zostałem nie winie za atakowany bitą śmietaną

- Po wiec, kto Ci to zrobił biedaku? –Zaśmiał się Jay

- Ta dziewczyna w środku – Pokazał palcem na Olke

- Ta dziewczyna ma imię

- ALEXADRA – powiedział dumnie Jay – Gratuluję Ci że ….

- Nawet nie próbuj dokończyć Olka tak samo – krzyczał z łazienki max

a reszta zaczęła się śmiać , zauważyła ze Siv cały czas na mnie zerka i się uśmiecha .

- mam coś na twarzy – zapytała się po cichu Beaty, która zauważyła to samo, co ja

- Nie po prostu wpadłaś mu w oko – Uśmiechnęła się i szturchnęła lekko łokciem

Po kilku minutach wyszedł z łazienki Max . 

- Chcecie coś do picia – zapytał Siv

Olka z Beatą nic nie chcieli a mnie strasznie suszyło

- Woda może być – uśmiechnęłam się

- Już się robi – poszedł do kuchni i przyniósł mi butelkę z wodą

- Dziękuje

- Dobra my już się zbieramy chyba ze Ola chcesz zostać – zaśmiał się Max

- żebym miała inny transport bez płatny bym został, ale niestety muszę jechać z Tobą

- i znowu się zaczyna! – Oburzyła się Bata

- Dobra my już idziemy, bo zaraz znowu zaczną – powiedziałam ciągnąc Olkę za reke

- Nie pożegnasz się z nami – zasmucił się Siv

- Do zobaczenia – uśmiechnęłam się i wyszłam

Musieliśmy jeszcze trochę poczekać przy samochodzie, bo Maxowi zachciało się palić, a z hotelu wybiegł Siv.

- Kinga?- Zaczął mówić zasapany

- Tak Tak właśnie am na imię – zaśmiałam się, wiedziałam ze nie chodzi mu o to,

- Wiem jak masz na imię, mogłabyś mi podać swój numer telefony jakby coś się stało

- No pewnie – wymieniliśmy się numerami i poszliśmy w swoje drogi

Dziewczyny przez cały czas się na mnie dziwnie patrzyły tak samo Max, ale ja nie zwracałam na to uwagę. Kiedy dotarliśmy na miejsce, Max znowu chciał zapalić.

- Przy PAulinę radzę Ci nie palić – powiedziałam po cichu żeby dziewczyny się usłyszały, bo zrobiłyby przesłuchanie.

- To ostatnia paczka i rzucam

- Trzymam Cię za słowo

Kiedy skoczył weszliśmy pierwszą do Sali gdzie leżeli Grzesiek Nathan i Gabrysi.

- Max masz tą bluzkę – zapytał się Nathan zamiast się przywitać

- A może byś się tak przywitał – Powiedziała Beata

- Hej dziewczyny – uśmiechnął się – No i Max J

- O wiele lepiej

- A po co Ci w ogóle ta koszulka –zdziwił się max

- No, bo pielęgniarka wylała na mnie coś i strasznie się lepi – zaczął się śmiać – To jest gorszę od kaw nie mogę tego zmyć – Uśmiechnął do Beaty a ona to odwzajemniła

Max dał mu tą koszulkę i potem poszedł do Pauliny . My zostaliśmy z resztą .

Perspektywa Maxa

 Kiedy weszłam do Sali Pauliny zauważyłem ze inaczej leży i jakby poruszała oczami , usiadłem przy niej po jakimś czasie przyszłą Gabrysia z Kingo

- Lekarz mówił ze jest bardzo silna i żebyśmy przy niej teraz były – położyła mi rękę na ramieniu Gabrysia a Kinga podeszła do Pauliny i wzięła ją za rękę

- Jest bardzo dzielna , kiedy miał 16 lat straciła rodziców w wypadku i od tego czasu się poznałyśmy – zaczęła Gabrysia ale przerwał jej Kinga

- Ona ścisnął mi rękę – powiedziała Kinga

Podszedłem  do niej bliżej a ona otworzyła oczy. W myślach dziękowałem bogu.

- Hej kochanie – powiedział do niej Kinga ona nie miała jeszcze sił żeby odpowiedzieć wiec się tylko lekko uśmiechnęła

- Max ! Nie denerwuj się jest już coraz lepiej – powiedział do mnie Nathan, który wszedł razem z Beatą i Olką.

Reszta dziewczyn podeszła do niej a ja z Nathanem poszliśmy po lekarza. Kiedy byliśmy na miejscu wyprosiła nas żeby ją zbadać ponownie.

- Jest wszystko w porządku! Tylko proszę nie przemęczajcie jej a i nie wchodźcie całą gromadą – powiedział lekarz.

My nie wiedzieliśmy, co odpowiedzieć wiec tylko się uśmiechnęliśmy, potem zauważyłem ze Kinga przytuliła się to Siva ale mniejsza o to teraz najważniejsza jest Paulina. Po wyjściu lekarza weszły tylko dziewczyny, ponieważ nas nie znała i nie chcieliśmy jej przemęczać. Dziewczyny wyszły po 20 minutach, na ich twarzach wkońcu pojawił się szczery uśmiech. Miałem ochotę Krzyczeć ze szczęście, ale nie mogłem byłem w miejscu publicznym.

- Nathan Gabrysia i Grzesiek jutro wam przyniosę wypis – powiedział pielęgniarka i to był kolejny powód do szczęścia. Około 21 byliśmy w domu. Byłem tak podekscytowany ze nie mogłem zasnąć tak samo Tom wiec zaczęliśmy rozmawiać

- Max ty coś do niej czujesz prawda? – Uśmiechnął się lekko

- Wiesz to jest dziwne … ja ją znam tylko z wyglądu a przecież wiesz ze najważniejszy jest charakter a potem wygląd

- No wiem, ale widzę jak na nią patrzysz i jaki byłeś zadowolony ze wkońcu się obudziła

- Kiedy była w śpiące wszystko o sobie powiedziałam, ale to bez sensu bo ona i tak nie będzie tego pamiętała ona nawet nie wie kim jestem, to w ogóle bez sensu !

- EJ  ale przecież to nie koniec świata będziesz mógł  jeszcze jej wszystko powiedzieć ze szczegółami  .. – Uśmiechnął się i po klepał mnie po ramieniu

- Dziękuję ci za wszystko

-Nie ma, za co od tego są przyjaciele

Gadaliśmy  do 24 i poszliśmy spać . Długo jeszcze myślałem o Paulinie doszyłem do wniosku ze się nie poddam 

____________________________________________________________________
NO to jest i rozdział VI ;) Chcem podziękować , bardzo ważnej mi osobie, dzięki niej  piszę opowiadanie. Dzięki niej mam tyle nowych  pomysłów . Kiedy miałam chwile wahania czy mam pisać opowiadanie czy nie ona zawsze mnie  stawiała do piony . Tak po prostu chcem Ci podziękować Sykesowa   tak po prostu za wszystko:)  / Maksymiliana