Imagin o Nathanie

Jeśli możecie podczas czytania włączcie sobie piosenkę  BIRDY - SKINNY LOVE .
________________________
*oczami Natha*

- Kocie , wstawaj – szepnąłem do ucha mojej pięknej dziewczynie

- Mmm , jeszcze minutkę – jęknęła

- Jest 10 , na 14 masz koncert. Wstań , weź gorący prysznic , ubierz się i zejdź na śniadanie – pocałowałem ją i w spodenkach poszedłem zrobić śniadanie  czyli jej ulubione naleśniki z nutellą

*oczami  Pauliny  *

Niechętnie wstałam z łóżka . Poczłapałam do łazienki i zrobiłam tak jak mi poradził Nathan czyli wzięłam prysznic . Siedziałam tam chyba z pół godziny ale musiałam wyjść wreszcie .  Ubrałam się w tą sukienkę 

włosy splotłam w kłosa a rzęsy delikatnie pomalowałam . Pościeliłam łóżko itd. I zeszłam do mojego chłopaka . Już na schodach czułam zapach naleśników . Mniam . Podeszłam do Nathana i go pocałowałam . -Cześć kocie . Pięknie wyglądasz - powiedział

- Dziękuję . Wiesz że nie musiałeś robić mi śniadania ? - spytałam 

- Wiem ale chciałem . Nie chcę żebyś się spóźniła . 

- Jesteś kochany - powiedziałam i znów wpiłam się w jego usta . Wyjęłam z lodówki sok pomarańczowy  i nakryłam do stołu . Nathan nałożył kilka naleśników z nutellą i zaczęliśmy jeść . 

- Kicia , kiedy dzisiaj wrócisz ? - spytał mnie 

- Nie wiem , zobaczę jak wyjdzie koncert , czy nie będzie żadnego opóźnienia . Jak nie , to wrócę około 16 lub 17 . 

- ja dzisiaj mam próbę na 13 jeśli się nie mylę . Zaraz napiszę do Toma . Jak coś to zajdź do studia , wrócimy razem do domu . 

- Okej . Dobra , kocie ja lecę bo jak się spóźnię to będę miała opieprz od Jeremiego . Trzymaj się . Kocham Cię - pocałowałam go i pobiegłam założyć buty .Wybrałam te .

Pewnie się zastanawiacie po co idę na koncert i kto to Jeremy . Więc nie jestem piosenkarką tylko stylistką . Jeremy to mój szef a dzisiaj jest koncert Miley Cyrus w Londynie i ja będę ją przygotowywać do niego . 

* Oczami Nathana * 

Szybko napisałem sms do Toma aby się upewnić na którą mamy do studia . 13 . Tak jak mówiłem . Szybko wziąłem prysznic i ubrałem się . Ułożyłem moją grzywkę ( xd ) i wyszedłem . Śpiewaliśmy ' Heart Vacancy ' kiedy usłyszałem swój telefon . 

- Sorki chłopaki , muszę odebrać - był to numer zastrzeżony - Haloo ?

- Pan Nathan Sykes ? - usłyszałem pytanie w telefonie 

- Tak , to ja . Kto mówi ? 

- Jestem doktor Steve Hudson . Dzisiaj do szpitala trafiła pańska dziewczyna 

- ŻE CO ?! - wydarłem się a każde oczy w studiu skierowały się na mnie 

- Paulina Harper ? To pańska dziewczyna ? 

- Tak , to ona ale co się stało ? - spytałem już nieco bardziej spokojny 

- Ona ... ona nie żyje . - powiedział zmieszany doktor

- Jak to nie żyje ?! Jakim cudem ? Ja ... jak ? - do moich oczu napłynęły łzy 

- Pani Harper miała guza w mózgu . Nie wiedziała nic o nim . Po prostu zemdlała na ulicy bo guz był olbrzymi i pękł . 

- W którym szpitalu ona jest ?! Ja muszę ją zobaczyć ! 

- W szpitalu st. Marie . Najszczersze kondolencje panie Sykes 

Szybko się rozłączyłem i z całej siły rzuciłem telefonem i ścianę . Ten się rozsypał w drobny mak a ja padłem na kolana i zacząłem płakać . 

- Nathan , Nathan ! Co się stało ?! - dobijał się do mnie Jay 

- Paulina nie żyje ! Rozumiesz to ?! nie żyje !

- O Mój Boże Nathan - przytulili mnie chłopaki . 

- Musimy jechać do szpitala st. Marie . Ona tam jeszcze jest - trochę się uspokoiłem 

- Ja prowadzę bo ty nie jesteś w stanie - zabrał mi kluczyki Max i poszliśmy do samochodu  

Droga strasznie się dłużyła ale wreszcie dotarliśmy . Wleciałem do szpitala jak z procy i od razu zacząłem szukać doktora Hudsona . Gdy już go znalazłem poszliśmy do sali w której leżała moja ukochana . Jej wyraz twarzy był taki spokojny , bez zmartwień . Jej ciało było zimne a usta sine . 

- Zgon nastąpił o godzinie 16:30 - powiedział doktor i wyszedł a ja zostałem przy Paulinie i zacząłem płakać . Patrzyłem na nią i świadomość że nie zobaczę jej nigdy więcej mnie załamała . Złożyłem ostatni pocałunek na jej zimnych , fioletowych ustach które jeszcze przed godziną były malinowe i wybiegłem z sali . Pobiegłem przed szpital gdzie wpadłem w furię i zacząłem krzyczeć do Boga 

- Dlaczego ?! Dlaczego ona a nie ja ?! To niesprawiedliwe ! Zabierz mnie razem z nią ! Proszę ! - opadłem na ziemię i dalej krzyczałem 

- Nienawidzę CIę ! Rozumiesz ! Za to co zrobiłeś ! Dlaczego zabrałeś ją a nie mnie ?! Ja chcę żeby ona przy mnie była , budziła się przy mnie i zasypiała ! Ty zepsułeś wszystko! Jak oni mogą mówić że jesteś sprawiedliwy ?!( chodzi tu o ludzi . Oni - ludzie ) 

- Nathan , Nathan ! Uspokój się !- trzymali mnie chłopaki ale próbowałem im się wyrwać . Na marne . Zabrali mnie do domu . Od razu pobiegłem na górę do naszej sypialni . Tam położyłem się tak samo jak jeszcze ona z rana leżała . Cały czas po moich policzkach płynęły łzy aż oczy mnie piekły  . Z rana obudziłem się nie wyspany bo w końcu całą noc płakałem . Poszedłem do łazienki a tam wszystkie przedmioty mi ją przypominały . Jej szczoteczka do zębów , tusz do rzęs . Wszystko . Pogrzeb był planowany za 2 dni . 

* Dzień Pogrzebu * 

To już dzisiaj . nigdy więcej jej  nie ujrzę . Chcę ją jeszcze raz przytulić , pocałować , dotknąć . Chociaż przez chwile ale szczęście nie jest mi dane . Ona była całym moim szczęściem . Tylko ona . Paulina . Poszedłem do łazienki wziąć prysznic ale znów wspomnienia wróciły . Wychodząc z łazienki zahaczyłem łokciem i jej ulubioną perfumę i stłukłem flakonik . Znów się rozpłakałem . Zbierając szkła w jednym z odłamków zobaczyłem jej twarz . Była uśmiechnięta . Promienna jak zwykle . A może mi się tylko wydawało ? 

- Boże , jeśli to ona daj mi jakiś znak . Błagam . Jakiś najmniejszy ale znak . - prosiłem 

Gdy już zebrałem szkła poszedłem wyjąć garnitur . Już nakładając wypadł z niego wisiorek z imieniem Nathan . Paulina taki miała ale widziałem że w dzień jej śmierci miała go na sobie . Wtedy zrozumiałem że to był znak . podniosłem go i włożyłem do kieszeni marynarki . Chłopcy czekali na dole na mnie . Wreszcie zszedłem i pojechaliśmy najpierw do Kościoła a potem na cmentarz . Na cmentarzu nadszedł czas zamykania trumny . NIe mogłem się opanować i wybuchłem płaczem . Najchętniej  rzuciłbym się w ten dół razem z nią ale złapał mnie Siva . 

- Co ty robisz .? - warknął 

- Nie rozumiesz że ja ją kocham ? Ja się chciałem jej oświadczyć ! Ale on mi ją zabrał - wykrzyczałem mu w twarz . Na szczęście byliśmy już tylko my i chłopaki z zespołu .

 - Nathan , tak musiało być . Rozumiesz ? Nic się nie dzieje bez powodu . 

- To jaki jest powód zabrania mi jej co ?! 

- Nie wiem . Nathan chciałbym to wiedzieć .

- Mam dość swojego życia ! - krzyknąłem i poszedłem do domu . Nie czekałem na nich . W domu wziąłem tabletki z szafki i zamknąłem się w łazience . Osunąłem się po ścianie . Co to za śmierć poprzez zażycie leków ale ja naprawdę chciałem w tym momencie być z nią . Usłyszałem dobijanie się do drzwi . Nie otworzyłem . Głuche ' Nathan ' chodziło mi po głowie aż w końcu ucichło . Znalazłem się na ogromnym polu złotego  zboża . Pomiędzy kłosami ujrzałem moją ukochaną . Uśmiechała się do mnie radośnie do mnie . Wzięła mnie za rękę  i razem rozpoczęliśmy wędrówkę przez wieczność w krainie wiecznej młodości . 

_____________________________________________

No to macie tutaj imagina smutnego chociaż ja nie uważam że jest szczególnie smutny . Ze specjalną dedykacją dla Maksymiliany .  :) A tak w ogóle to się wam podoba ? / Sykesowa